MIESZKANIE DLA PAPUŻEK NIEROZŁĄCZEK

Kupując papugę lub jakiekolwiek inne zwierzątko bierzesz drogi internauto na siebie odpowiedzialność za całą resztę jego życia. Zdając sobie z tego sprawę należy zapewnić nierozłączkom jak najbardziej bezpieczne i komfortowe miejsce przebywania.

Klatka

Zakup klatki jest jednorazowym wydatkiem. Najlepszą klatką jest największa na jaką Cię stać. Powinna być przynajmniej na tyle długa aby ptak mógł rozprostować skrzydła i przelecieć, a nie przeskoczyć z żerdzi na żerdź czyli ok. 50 cm. Dno powinno ułatwiać sprzątanie i być odporne na wilgoć dlatego najczęściej stosuje się w tym przypadku plastik. Najlepiej jeśli druty klatki będą ułożone poziomo co ułatwia nierozłączkom wspinanie się. Najlepsze są klatki malowane proszkowo, ewentualnie ocynkowane. W przypadku cynku istnieje pewna obawa, ponieważ mimo że pierwiastek ten jest w małych ilościach niezbędny dla organizmu, to w dużych dawkach jest toksyczny. Zagrożenie mogą stwarzać klatki pokrywane nim metodą zanurzeniową, warstwa tego metalu jest wtedy gruba i słabo przylega do prętów. Ptak może odłupywać z takiej klatki cynkowe wióry i zatruć się. Klatki pokrywane cynkiem galwanicznie są bezpieczne ponieważ warstwa tego metalu jest w tym przypadku bardzo cienka i dobrze przylega, nie ma możliwości jej odłupywania. Prawdopodobnie wszystkie oferowane w sklepach klatki są pokrywane cynkiem w ten drugi sposób ale jest to przestroga dla chcących samodzielnie skonstruować zakątek dla papugi.

Przydać mogą się dodatkowe drzwiczki z boku klatki, które są miejscem do ewentualnego przyczepienia budki lęgowej. Należy pamiętać, że otwory na pojemniki z pokarmem są świetną drogą ewakuacji dla nierozłączek, i nie są one w stanie nie skorzystać z tej okazji.

Jej wyposażenie

W klatce muszą się znaleźć żerdki. Wystarczą dwie lub trzy. Koniecznie muszą być drewniane, okrągłe, wycięte z nieokorowanej gałęzi o średnicy ok. 2,5 cm. Plastikowe żerdzie nie dość, że są mało estetyczne to jeszcze powodują przerost pazurów i stany zapalne kończyn. Żerdzie powinny byś ustawione prostopadle do długości klatki, wtedy optymalnie się ją wykorzystuje. Muszą jednak być oddalone od ściany klatki, tak aby ptak nie ocierał sobie ogona o druty.

Karmidła powinny być zawieszone w środku klatki i powinny być dwa, jedno do ziaren i jedno do owoców oraz innych produktów zawierających dużo wody. W klatce musi się znaleźć także poidło zawsze wypełnione świeżą wodą. Naczynia do kąpieli zawieszane na stałe są niepotrzebne. Trzeba tylko pozwolić nierozłączkom wykąpać się w płaskiej miseczce z 2-3 cm letniej wody raz na kilka dni.

Z zabawek polecałbym zdrewniałe, cienkie, wierzbowe lub brzozowe gałązki , po godzinie zostają z nich strzępy i wióry. Inne urządzenia można sporządzić samemu z naturalnego sznurka, gałęzi itp. Ważne jest aby zabawka nie miała ostrych krawędzi i zbyt małych pętli lub otworów gdzie nierozłączka mogłaby zaklinować się.

Pokój

Trzymanie nierozłączek (i wszystkich innych ptaków) tylko w klatce jest barbarzyństwem. Te małe zwierzaki muszą się wylatać, ich skrzydła nie są tylko dla ozdoby. Aby zmaksymalizować komfort ptaka i zminimalizować ewentualne straty w wyposażeniu wnętrza powinno się: zakryć kable, powynosić trujące rośliny i ewentualnie zamontować metalową, drobną siatkę w oknie, co uniemożliwi ucieczkę przez nieopatrznie pozostawione otwarte okno. Trzeba się także liczyć z częstszym sprzątaniem.

Nierozłączki zazwyczaj wybierają najwyższe miejsca w pokoju i po krótkim locie stamtąd Ciebie obserwują. Dobrym rozwiązaniem na na lądowisko jest naturalna gałąź, gdzie będą mogły sobie siedzieć. Na takim "drzewku" pozawieszać można różne zabawki, huśtawki, drabinki itp. Pod takie miejsce dobrze jest podłożyć coś łatwo zmywalnego.

Woliera

Od końca wiosny do początku jesieni można bez obaw trzymać nierozłączki na dworze w wolierze, przystosować można także balkon itp. Większość gatunków nierozłączek można trzymać w stadzie i jest to nawet wskazane. Ptaki wychowywane w wolierach mogą częściej latać, są silniejsze. W dużych pomieszczeniach papugi łatwiej przystępują do lęgów.

Minimalną powierzchnią przypadającą na parę jest 1m². Odległość pomiędzy drutami klatki nie może przekraczać 2/3 cala. W wolierze trzeba pozawieszać gałęzie tak aby nie utrudniały lotów, w jednym z kątów można ułożyć z nich stos.

Mimo, że są to ptaki stadne, posiadają one rozwinięty instynkt terytorialny i zwłaszcza w czasie lęgów może dochodzić do nieporozumień pomiędzy parami. Samice często walczą o budki lęgowe. Aby zminimalizować ryzyko bójek w wolierze trzeba umieścić kilka budek więcej niż jest par, a ich otwory wejściowe powinny być na jednakowym poziomie. Nie należy także poszczególnych budek lęgowych umieszczać blisko siebie. Trzeba także pamiętać aby w wolierze znajdowały się więcej niż dwie pary ponieważ w innym przypadku słabsza para będzie przeganiana.

Nierozłączek niestety nie można trzymać w wolierze z papużkami falistymi ponieważ zabierają im budki lęgowe. Poszczególne gatunki nierozłączek także należy trzymać oddzielnie ponieważ łatwo dobierają się w pary międzygatunkowe.

 

 

ZAKUP PAPUŻEK NIEROZŁĄCZEK

Jeśli jesteś już pewny, drogi czytelniku, że nierozłączki to wymarzone zwierzątko dla Ciebie i dokonałeś już zakupu klatki można już dokonać zakupu papugi lub dwóch. Abyś uniknął późniejszych rozczarowań i problemów zwróć uwagę na następujące sprawy:

Zdrowie papugi

Zdrowa nierozłączka ma lśniące, czyste upierzenie, nie powinna mieć łysych miejsc. Kondycję ptaka poznaje się zazwyczaj po rozwinięciu mięśni piersiowych, ich warstwa, po bokach mostka powinna być gruba, a klatka piersiowa pełna, wypukła. Świadczy to jednak głównie o tym, że papużka miała możliwość częstego latania. Objawami choroby mogą być sklejone piórka wokół ujścia przewodu pokarmowego - kloaki, co wskazuje na biegunkę, a także powiększone, mokre otwory nosowe - objaw przeziębienia.

Zachowanie

Nierozłączka nie powinna panicznie bać się ludzi, potem trudniej ją oswoić. Najlepiej stanąć na chwilę przed klatką ze zwierzęciem i poprzyglądać się jemu. Papuga powinna być energiczna, ciekawska, ruchliwa, najlepiej, jeśli sama podejdzie do Ciebie. Ptak osowiały, senny, siedzący cały czas w jednym miejscu na żerdzi lub na dnie klatki może być chory.

Koszt

Popularne gatunki papużek nierozłączek można dostać na giełdzie zoologicznej już za kilkadziesiąt złotych, ceny w sklepach niejednokrotnie są dużo wyższe, osiągają do 330zł za parę. Cena papugi w tym przypadku zależy prawie jedynie od miejsca gdzie się ją kupuje, rzadko zdarza się, że droższe są papugi odmian barwnych.

Razem czy osobno

Nierozłączki są ptakami stadnymi. Naturalne jest dla nich występowanie w grupie, dwie nierozłączki to minimum. Para ptaków nigdy nie oswoi się tak jak pojedyncza papuga, w takiej sytuacji ptaki są jednak szczęśliwsze. Nie wymagają poświęcania mnóstwa czasu, zajmują się swoimi sprawami. Twoja rola polega wtedy głównie na obserwacji.

Jeśli masz dużo wolnego czasu i chcesz go poświęcić na zabawę i oswajanie to możesz także trzymać pojedynczą nierozłączkę. W USA bardzo popularne są ptaki, które jako pisklęta karmione były przez człowieka. Papuga taka nie boi się ludzi, uważa ich za członków swojego stada, ma jednak często duże problemy z innymi papugami. Moim zdaniem lepiej jest podglądać naturę niż ją modyfikować.

POŻYWIENIE PAPUŻEK NIEROZŁĄCZEK

Nierozłączki są roślinożerne ale od czasu do czasu uzupełniają dietę małym robaczkiem. W naturze odżywiają się głównie nasionami traw, prosem podkradzionym od tubylczego rolnika, zielonymi częściami roślin, owocami, okazyjnie owadami. Ptakom w niewoli powinniśmy zapewnić przynajmniej podobne do naturalnego menu w skład którego wchodzą:

Mieszanka ziaren

Gotowe mieszanki zazwyczaj posiadają dostosowany do gatunku skład, są też bardzo łatwo dostępne i niedrogie, nie bawmy się więc w samodzielne mieszanie z trudem zdobytych składników jeśli mamy tylko 2 papużki. Przy wyborze pokarmu kierujmy się przede wszystkim naturalnością i różnorodnością zawartych w nim składników. Kolorowe wafelki w mieszance wcale nie smakują papudze tak bardzo jak słonecznik w łupince. Ważne jest także aby składniki były świeże i wolne od pleśni i szkodników (np. wołków i moli zbożowych). Nierozłączka zjada dziennie około 2 łyżeczek ziaren.

Warzywa, owoce, zielonka

Oprócz ziaren nierozłączki jedzą również liście mleczu, gwiazdnicy, koniczyny, trawę, warzywa (marchew, kapusta, kolby kukurydzy itp.), owoce (jabłka, banany, truskawki itp.), kiełki zbóż, moje uwielbiają (obrane ze skórki!) mandarynki. Nie należy ich karmić sałatą ponieważ może ona być przyczyną rozstroju żołądka, poza tym jest ona tak jak inne nowalijki najobficiej nawożona przez producentów. Pamiętać należy także o dokładnym umyciu i obraniu podawanych warzyw i owoców, ze względu na pozostałości środków ochrony roślin. Uważać należy też na zieleninę, która powinna być zbierana w niezanieczyszczonym miejscu, umyta i osuszona. W zimie można posiać trochę owsa do doniczki na parapecie, lub wstawić kilka brzozowych gałązek do wody, skubanie ich daje nierozłączkom wiele radości. Oprócz tego co im podajemy za przysmak uważają kwiaty doniczkowe, nierozłączki potrafią sobie poradzić nawet z kaktusami należy więc pamiętać aby w pokoju gdzie je wypuszczamy nie było żadnych roślin trujących (diffenbachi, bluszczu, narcyzów, wilczomleczy-gwiazd betlejemskich, itp.).

Woda

Woda dla papug powinna być przegotowana lub przynajmniej odstana, o temperaturze pokojowej. Do podawania wody proponuję poidła działające dzięki różnicy ciśnień w pojemniku na wodę i miejscu z którego papugi piją, które pozwalają na utrzymanie wody w czystości, nie polecam wstawiania do klatki wody jedynie w talerzykach lub miseczkach, ponieważ nierozłączki kąpią się w niej, bardzo ją brudząc. Wodę należy zmieniać codziennie, myjąc przy tym dokładnie poidło, w nieświeżej wodzie rozwijają się bowiem bakterie rozkładające resztki pokarmu spłukane z dziobów. Zamiast wody możemy poić papugi słabą, niesłodzoną herbatą lub naparem z rumianku, zwłaszcza przy kłopotach żołądkowych.

Różne dodatki

pokarm wysokobiałkowy (gotowane jajka kurze, świeży twaróg, larwy mączlików), potrzebne szczególnie w czasie składania jaj i karmienia piskląt

kawałki suchej bułki, zdrewniałe gałązki, kolby dla papug, które umożliwiają nierozłączce ścieranie ciągle rosnącego dzioba

wapno pod postacią wyparzonych skorupek jajka, muszli mątwy (sepia), kostek wapiennych potrzebnych do budowy kośćca i piór ptaszka. Preparaty zawierające sztuczne barwniki wcale nie mają lepszych właściwości niż zwykłe. Wapienne serduszka spryskane czerwonym lakierem samochodowym nie smakują nierozłączkom.

dodatki witaminowe, które należy stosować ostrożnie, ponieważ większość mieszanek ziaren jest już witaminizowana. Papugi mogą się obejść bez nich jeśli podajemy im dużo owoców i warzyw.

czysty piasek, kawałki skorupek jajek pomagają papugom w trawieniu zastępując zęby, których nierozłączki nie posiadają.

WSZYSTKO O PAPUŻKACH NIEROZŁĄCZKACH

Nierozłączki to małe, kolorowe papugi środkowej Afryki i Madagaskaru. Ich nazwy we wszystkich językach pochodzą od zachowania samca i samicy z dobranej pary - przytulają się, czeszą sobie nawzajem piórka. Łacińska nazwa Agapornis pochodzi od dwóch słów: (gr.) agapein - kochać i (łac.) ornis - ptak. W innych językach nierozłączki to : (ang.) lovebirds, (niem.) unzertrennliche, (franc.)  inseparables, (ros.) nierazłucznyje. Nie jest jednak prawdą, że po śmierci jednego z partnerów drugi umiera z tęsknoty lub już nigdy nie łączy się z innym. Nierozłączkami nazywane są czasami także papużki faliste, osobiście tego nie popieram. Prawdziwe nierozłączki mają od 13 do 17 cm długości, krótki ogon i skrzydła oraz krępe ciało. Dziób nierozłączek jest haczykowato zagięty, czerwony lub żółty, u młodych ptaków może być brązowy. Podstawowym kolorem wszystkich naturalnych form nierozłączek jest zielony. U mutacji - odmian barwnych może to być także niebieski, żółty, biały.

Ptaki te posiadają, podobnie jak u inne papugi, specyficzne ustawienie palców - dwa środkowe do przodu, a dwa brzegowe do tylu, co zwiększa chwytność kończyn. Nierozłączki wydają z siebie różne dźwięki, których można tutaj posłuchać. Odzywają się wtedy, gdy druga jest poza zasięgiem wzroku, po przebudzeniu i przed zaśnięciem oraz wtedy, gdy usłyszą innego ptaka zza okna. Nie jest rzadkością nierozłączka potrafiąca powtórzyć kilka ludzkich słów. Cztery gatunki ( Fischera, czarnogłowa, niassa i czarnolica) posiadają białą otoczkę wokół oczu. Łatwe krzyżowanie się tych czterech gatunków niewoli, sporadyczne przypadki takich zdarzeń w przyrodzie oraz płodność mieszańców pozwalają niekiedy twierdzić, że są to jedynie 4 podgatunki tego samego gatunku. Niestety pogląd ten doprowadza do masowego krzyżowania gatunków nierozłączek i zmniejszenie liczebności ptaków "czystej krwi". Odkryto dziewięć gatunków nierozłączek (stare nazwy w nawiasach): czerwonoczelne, czarnogłowe, rudogłowe (Fischera), siwogłowe, czerwonogłowe, górskie (czarnoskrzydłe, taranta), krasnogłowe (niassa), czarnolice oraz obrożne (liberyjskie).

Mimo niewielkich rozmiarów nierozłączek prezentują one już model zachowania większych papug. Zazwyczaj biegają po klatce, wspinają się po drabinkach i szukają pokarmu. Rzadko kiedy spokojnie siedzą na patyku, wolą zwisać głową w dół zaczepione o druty klatki. Wypuszczone nie latają zbyt długo, biegają po podłodze lub zrzucają z półki pudełka od kompaktów. Bardzo lubią także obserwować co się dookoła dzieje z najwyższego miejsca w pokoju. Najzabawniejszą czynnością nierozłączek jest kąpiel, której dokonać mogą w wazonie z kwiatkami lub w szklance z herbatą, należy więc uważać, aby w pokoju podczas wypuszczania papug nie było naczyń z gorącymi płynami. Nie należy wstawiać do klatki pojemników na wodę do kąpieli, bowiem woda bardzo szybko się w nich wychładza, a papużka kąpie się tam bardzo często, co może prowadzić do przeziębienia. Moim zdaniem najlepszym rozwiązaniem jest wystawiony na czas sprzątania klatki spodek z letnią wodą. Trzeba także pamiętać, że przy tej wspaniałej zabawie nierozłączki strasznie chlapią.:-)

Mając już papużkę, lub kupując ją właśnie, mamy nieodpartą pokusę aby dowiedzieć się czy to chłopczyk czy dziewczynka. U nierozłączek z białym pierścieniem dymorfizm płciowy jest bardzo niewielki i polega głównie na różnicy w kształcie głowy, która u samca jest nieco dłuższa i kanciasta na potylicy, podczas gdy u samicy z tyłu jest zaokrąglona, co przedstawia rysunek. Samica jest także nieco większa. Nasilenie tych cech jest zależne od gatunku i wieku ptaka. Gatunki nie posiadające białej otoczki zazwyczaj posiadają dodatkowe cechy pozwalające na rozróżnienie płci i zwykle jest to różnica ubarwienia głowy. Inna metodą jest badanie chromosomów komórek pobranych z rosnących piór lub krwi. U ptaków, podobnie jak u węży, układ chromosomów płci typu "XX" (poprawnie WW) determinuje płeć męską, a układ "XY" (WZ) żeńską. Ten sposób determinacji płci odróżnia ptaki od innych zwierząt kręgowych. Ma to znaczący wpływ na ujawnianie się cech sprzężonych z płcią.

Pierwszy gatunek nierozłączek (czerwonogłowa) został odkryty przez Karola Linneusza w 1758r. Od połowy XIXw., zgodnie z panującą wtedy modą na egzotyczne zwierzęta, zaczęto sprowadzać pierwsze okazy nierozłączek do Europy. Ptaki te bardzo podobały się ówczesnym Europejczykom toteż import z Afryki był prowadzony na masowa skalę. Przykładem może być fakt, że wciągu czterech tygodni 1929r. zostało schwytanych 16,000 ptaków. Z tego powodu część gatunków nierozłączek wpisano do rejestru zagrożonych wyginięciem. Jest prawdopodobne, że ilość nierozłączek czarnolicych przebywających na wolności (10,000) jest mniejsza od przebywających w niewoli. Teraz wywóz nierozłączek z Afryki jest ograniczony, a prawie wszystkie nierozłączki w sklepach pochodzą od hodowców.