Nierozłączki krasnogłowe

Nierozłączki krasnogłowe
(niassa)

(Agapornis lilianae) 

Nierozłączki niassa są najmniejsze z wszystkich dziewięciu gatunków, ich długość wynosi 12-13cm. Jak u wszystkich gatunków z białą obwódką dookoła oczu nie ma możliwości rozpoznania płci po ubarwieniu. Tułów tych nierozłączek jest jasnozielony, skrzydła ciemnozielone, a lotki czarne. Głowa jest pomarańczowo-żółta, przy czym pomiędzy tymi kolorami występuje wyraźna granica Niewielki, mocno zakrzywiony dziób jest jasno-czerwony przy czym u nasady jest jeszcze jaśniejszy. Kuper jest jasnozielony tak jak plecy, jakiekolwiek niebieskie przebarwienia, lub ciemniejszy kolor, są oznaką hybrydyzacji z innymi nierozłączkami.

Nierozłączki niassa występują w południowej Tanzanii, północnym Zimbabwe i wschodniej Zambii. Po raz pierwszy nierozłączki te zostały opisane w 1864r, jednak dopiero w 1894r. Shelley uznał je za odrębny gatunek, a nie podgatunek innych nierozłączek. Sprowadzone do europy zostały w 1926r. szybko zaaklimatyzowały się i zaczęły rozmnażać.

Jest to jeden z delikatniejszych gatunków, z tego powodu gatunek ten jest często krzyżowany z innymi nierozłączkami, szczególnie z podobnymi nierozłączkami Fischera. Oznakami krzyżowania może być ciemniejszy, jednorodnie czerwony, większy dziób, połyskliwe niebieskie pióra na kuprze, lub ich ciemniejsza barwa oraz zaszarzenie na twarzy i większy wzrost. Krzyżówki nie są gorszymi ptakami, nie ma z nimi dodatkowych problemów w hodowli, a poza tym są odporniejsze na stres i choroby. Wiadomo jednak także, że populacja nierozłączek niassa w naturze ciągle się kurczy. Ptaki z klatek mogą stać się jedynym rezerwuarem osobników w przypadku ewentualnej reintrodukcji.

U nierozłączek niassa jako u pierwszych nierozłączek z białą obwódką wokół oczu powstała mutacja żółta z czerwonymi oczami. Została ona odkryta w latach 30-tych. Mutacja ta, zwana "lutino", jest recesywna, ale odmiennie niż u nierozłączek czerwonoczelnych nie jest ona sprzęgnięta z płcią. Cecha ta została przez krzyżowanie przeniesiona na inne gatunki - Fischera i czarnogłowe.

Jest to jeden z najrzadszych gatunków w hodowli.