NIEROZŁĄCZKI FISCHERA

Nierozłączki Fischera
(rudogłowe)(Agapornis fischeri)

Długość nierozłączek Fischera wynosi około 14 cm (z ogonem). Nie można rozróżnić płci po ubarwieniu. Jasnozielony kolor tułowia przechodzi nagle w żółty szyi a później w pomarańczowo - czerwony głowy z malutkim zszarzeniem na jej czubku. Oczy są czarno-brązowe, otoczone szeroką białą obwódką, dziób zakrzywiony, jednorodnie żywoczerwony. Górna powierzchnia kupra pokryta jest ciemnoniebieskimi połyskliwymi piórami, a końcówki piór ogonowych zabarwione są jasnoniebiesko. Skrzydła na zewnątrz są ciemnozielone, od spodu i na końcach czarnobrązowe. Młode ptaki są ubarwione tak samo jak dorosłe, ich kolory mogą być nieco bledsze. Jak dotąd wyhodowano odmiany: lutino (głowa i oczy czerwone, ciało żółte), żółtą, niebieską oraz albinotyczną. Nie widziałem jednak jeszcze w polskich sklepach kolorowych odmian tych nierozłączek.

Gatunek ten został odkryty w 1887 roku przez A. Reichenowa i nazwany na cześć współodkrywcy dr G.A.Fischera. Nierozłączki te występują w północnej Tanzanii, na południe od jeziora Wiktorii. W naturze ich okres lęgowy przypada tuż po sezonie deszczowym, na początku maja, w hodowli lęgi mogą odbywać się praktycznie cały rok ale najlepszym czasem jest późna wiosna i wczesne lato.

Zachowania godowe zaczynają się karmieniem przez samca samicy, który kiwając głową zwraca zawartość wola. Samiec lata dookoła samicy, ćwierkając przy tym i zgrzytając dziobem. Często dopiero wtedy można rozróżnić płeć (samiec odzywa się wtedy dużo częściej niż samica) ponieważ morfologiczny dymorfizm płciowy u tego gatunku jest bardzo niewielki i przejawia się w różnicy w kształcie głowy. 

W naturze nierozłączki gniazdują w dziuplach drzew lub w opuszczonych budowlach wikłaczy. W hodowli trzeba zapewnić im budkę lęgową oraz materiał do zbudowania gniazda wewnątrz niej - świeże, cienkie gałązki brzozowe lub wierzbowe, resztki kolb prosa senegalskiego, łodygi pszenicy. Materiał ten jest, czasem po wstępnym rozdrobnieniu, zanoszony do budki lęgowej głównie przez samicę. Gdy gałązki te znajdą się już w budce są starannie układane tak aby utworzyć tunel z komorą gniazdową na końcu. Gdy gniazdo jest już prawie gotowe samica rozdziera niektóre gałązki na cienkie paski i mości nimi komorę lęgową. Po ukończeniu budowli samica składa jajka, najczęściej co dwa dni po jednym. Docelowo jest ich 4-6, a wysiadywanie trwa 21-22 dni. W czasie zalotów i lęgów samic karmi partnerkę zwracając pokarm z wola. Małe nierozłączki opuszczają gniazdo po 6-ciu tygodniach i jeszcze przez dwa są karmione przez samca.