MIESZKANIE DLA PAPUŻEK NIEROZŁĄCZEK

Kupując papugę lub jakiekolwiek inne zwierzątko bierzesz drogi internauto na siebie odpowiedzialność za całą resztę jego życia. Zdając sobie z tego sprawę należy zapewnić nierozłączkom jak najbardziej bezpieczne i komfortowe miejsce przebywania.

Klatka

Zakup klatki jest jednorazowym wydatkiem. Najlepszą klatką jest największa na jaką Cię stać. Powinna być przynajmniej na tyle długa aby ptak mógł rozprostować skrzydła i przelecieć, a nie przeskoczyć z żerdzi na żerdź czyli ok. 50 cm. Dno powinno ułatwiać sprzątanie i być odporne na wilgoć dlatego najczęściej stosuje się w tym przypadku plastik. Najlepiej jeśli druty klatki będą ułożone poziomo co ułatwia nierozłączkom wspinanie się. Najlepsze są klatki malowane proszkowo, ewentualnie ocynkowane. W przypadku cynku istnieje pewna obawa, ponieważ mimo że pierwiastek ten jest w małych ilościach niezbędny dla organizmu, to w dużych dawkach jest toksyczny. Zagrożenie mogą stwarzać klatki pokrywane nim metodą zanurzeniową, warstwa tego metalu jest wtedy gruba i słabo przylega do prętów. Ptak może odłupywać z takiej klatki cynkowe wióry i zatruć się. Klatki pokrywane cynkiem galwanicznie są bezpieczne ponieważ warstwa tego metalu jest w tym przypadku bardzo cienka i dobrze przylega, nie ma możliwości jej odłupywania. Prawdopodobnie wszystkie oferowane w sklepach klatki są pokrywane cynkiem w ten drugi sposób ale jest to przestroga dla chcących samodzielnie skonstruować zakątek dla papugi.

Przydać mogą się dodatkowe drzwiczki z boku klatki, które są miejscem do ewentualnego przyczepienia budki lęgowej. Należy pamiętać, że otwory na pojemniki z pokarmem są świetną drogą ewakuacji dla nierozłączek, i nie są one w stanie nie skorzystać z tej okazji.

Jej wyposażenie

W klatce muszą się znaleźć żerdki. Wystarczą dwie lub trzy. Koniecznie muszą być drewniane, okrągłe, wycięte z nieokorowanej gałęzi o średnicy ok. 2,5 cm. Plastikowe żerdzie nie dość, że są mało estetyczne to jeszcze powodują przerost pazurów i stany zapalne kończyn. Żerdzie powinny byś ustawione prostopadle do długości klatki, wtedy optymalnie się ją wykorzystuje. Muszą jednak być oddalone od ściany klatki, tak aby ptak nie ocierał sobie ogona o druty.

Karmidła powinny być zawieszone w środku klatki i powinny być dwa, jedno do ziaren i jedno do owoców oraz innych produktów zawierających dużo wody. W klatce musi się znaleźć także poidło zawsze wypełnione świeżą wodą. Naczynia do kąpieli zawieszane na stałe są niepotrzebne. Trzeba tylko pozwolić nierozłączkom wykąpać się w płaskiej miseczce z 2-3 cm letniej wody raz na kilka dni.

Z zabawek polecałbym zdrewniałe, cienkie, wierzbowe lub brzozowe gałązki , po godzinie zostają z nich strzępy i wióry. Inne urządzenia można sporządzić samemu z naturalnego sznurka, gałęzi itp. Ważne jest aby zabawka nie miała ostrych krawędzi i zbyt małych pętli lub otworów gdzie nierozłączka mogłaby zaklinować się.

Pokój

Trzymanie nierozłączek (i wszystkich innych ptaków) tylko w klatce jest barbarzyństwem. Te małe zwierzaki muszą się wylatać, ich skrzydła nie są tylko dla ozdoby. Aby zmaksymalizować komfort ptaka i zminimalizować ewentualne straty w wyposażeniu wnętrza powinno się: zakryć kable, powynosić trujące rośliny i ewentualnie zamontować metalową, drobną siatkę w oknie, co uniemożliwi ucieczkę przez nieopatrznie pozostawione otwarte okno. Trzeba się także liczyć z częstszym sprzątaniem.

Nierozłączki zazwyczaj wybierają najwyższe miejsca w pokoju i po krótkim locie stamtąd Ciebie obserwują. Dobrym rozwiązaniem na na lądowisko jest naturalna gałąź, gdzie będą mogły sobie siedzieć. Na takim "drzewku" pozawieszać można różne zabawki, huśtawki, drabinki itp. Pod takie miejsce dobrze jest podłożyć coś łatwo zmywalnego.

Woliera

Od końca wiosny do początku jesieni można bez obaw trzymać nierozłączki na dworze w wolierze, przystosować można także balkon itp. Większość gatunków nierozłączek można trzymać w stadzie i jest to nawet wskazane. Ptaki wychowywane w wolierach mogą częściej latać, są silniejsze. W dużych pomieszczeniach papugi łatwiej przystępują do lęgów.

Minimalną powierzchnią przypadającą na parę jest 1m². Odległość pomiędzy drutami klatki nie może przekraczać 2/3 cala. W wolierze trzeba pozawieszać gałęzie tak aby nie utrudniały lotów, w jednym z kątów można ułożyć z nich stos.

Mimo, że są to ptaki stadne, posiadają one rozwinięty instynkt terytorialny i zwłaszcza w czasie lęgów może dochodzić do nieporozumień pomiędzy parami. Samice często walczą o budki lęgowe. Aby zminimalizować ryzyko bójek w wolierze trzeba umieścić kilka budek więcej niż jest par, a ich otwory wejściowe powinny być na jednakowym poziomie. Nie należy także poszczególnych budek lęgowych umieszczać blisko siebie. Trzeba także pamiętać aby w wolierze znajdowały się więcej niż dwie pary ponieważ w innym przypadku słabsza para będzie przeganiana.

Nierozłączek niestety nie można trzymać w wolierze z papużkami falistymi ponieważ zabierają im budki lęgowe. Poszczególne gatunki nierozłączek także należy trzymać oddzielnie ponieważ łatwo dobierają się w pary międzygatunkowe.